VESTIGIA Hugsar du sist du gjekk berrføtt? Hugsar du sist du laug om noko? Kva med den gongen du vart redd for eit dyr? Å mimre og sjå seg tilbake har gjerne eit sentimentalt drag over seg. Det kan likne dagdrøyming, noko me helst tek oss tid til når alt det andre «viktige» er gjort. I dag har me fleire hjelpemiddel enn nokon gong før til å arkivere minna våre. Likevel kan ein ikkje overlate sjølve handlinga mimring til noko utanfor ein sjølv: ein må delta praktisk med tankar, ord og rørsler.

Dei 8 utøvarane frå ESC ungdomskompani har fått lage danserørsler med utgangspunkt i sine eigne, personlege minner og slik gitt desse minna eit vidare liv og ei ny drakt. Dei lyttar aktivt til stadene der musikken, rørslene og berøringane tangerer kvarandre. Kanskje dette liknar vår alles felles hukommelse. Om me er merksame kan det imellom koret av enkelståande minner oppstå augneblink av attkjenning, flyt og heilskap.

Vestigia (lat): spor, restar etter noko som var.